Signalen zijn overal. Weet je dan wat ik bedoel? Van die toevalligheden die geen toeval zijn? Die ergens wel een betekenis moeten hebben, al weet je in het moment vaak nog niet welke? Dit verhaal was volledig aan mijn aandacht ontsnapt, tot het thema ’toeval’ voorbij kwam tijdens een bijzonder gesprek met een callcenter-medewerker van PayPal.

Deze man hielp me met een foutmelding bij het inloggen en bleek nieuwsgierig naar de betekenis van mijn bedrijfsnaam Golden Linings in Life en naar Kintsugi. Waarna bleek dat hoeveel we gemeen hadden qua het inspireren van anderen door het vertellen van verhalen en we kort onze interesses deelden. Toeval? We dachten allebei van niet. Hij haalde namelijk de prachtige voor mij nog onbekende quote van Albert Schweitzer aan: “Het toeval is de schuilnaam waarvan God zich bedient wanneer hij incognito wil blijven.” En een fijn geïnspireerd gesprek later kreeg mijn vergeten verhaal over toeval, over signalen, dit nieuwe intro.

Ik ben ervan overtuigd dat toeval niet bestaat en dat wij in dit leven zijn om te leren en te groeien. Want als ik zo naar mijn eigen levensloop tot op heden kijk, dan kan ik alleen maar concluderen: de situaties of type personen waarvan ik nog niet genoeg heb geleerd, komen gewoon nog eens voorbij. En nog eens. Tot ik mijn geïdentificeerde les voldoende heb doorlopen. Maar ook, momenten waarop ik een pad bewandel dat niet het mijne is, komen er ’toevallige’ signalen voorbij. Ter lering ende vermaak, ter inspiratie.

Inspiratie

Geïnspireerd werd ik vooral door een vriendin. Zij krijgt aan de lopende band signalen die ook een leidraad zijn voor haar. En ondanks dat ik haar zeker geloofde, was ik voor mezelf wat sceptisch. Maar ze heeft me geïnspireerd en ervan bewust gemaakt. Begin 2022 waren we een lang weekend in Spanje. Na een diner met te veel heerlijke Pulpo (inktvis) liepen we terug naar ons hotel. Het was na elven, donker en we struinden nietsvermoedend kriskrassend door de kleine steegjes van hartje Valencia. En toen ineens… levensgroot, vanuit het niks, een garagedeur met een grote graffiti-afbeelding. Audrey Hepburn straalde ons tegemoet. Gespoten in zwart en wit. Prachtig. Mijn vriendin was instant geroerd. En ik wist waarom. Audrey Hepburn is haar rode draad in het leven. Ze duikt voortdurend op, vanuit het niets, zonder enige aanleiding, op de meest random momenten en plekken. Maar altijd als dingen voor haar werken, als ze op de goede weg is.

Deze mini-vakantie kwam als welkome afwisseling. Nadat ik net een paar weken thuis zat met een burn-out, een onhoudbare situatie op mijn werk, was ik enorm zoekende naar mijn plek, mijn purpose, mijn richting. Zoekende naar houvast, zekerheid, bevestiging, groei. Op het Audrey-moment in Valencia verzuchtte ik vanuit mijn tenen: ‘Ik wil ook zooo graag mijn eigen Audrey.’ Mijn vriendin stelde me gerust: ‘Die komt er vanzelf, jij vindt jouw Audrey, heb vertrouwen.’

Meet Alice

En ze kreeg gelijk. Ik kreeg mijn eigen Audrey. Ze kwam onverwacht, hup, Down the Rabbit Hole, zo mijn wereld in rollen. Ik kon op dat moment nog niet bevroeden waarom en welk thema Alice in Wonderland in mijn leven zou krijgen.

Down the Rabbit Hole #1
In retroperspectief kwam Alice voor het eerst bewust mijn leven in toen ik een sprekerstraining volgde. Ik kreeg een ‘Looking Glass’ voorgehouden, namelijk dat ik regelmatig transformeerde van ‘Alice too tall’ naar ‘Alice too small’. Oftewel, het ene moment maakte ik mezelf te groot, mijn onzekerheid compenserend. En het volgende moment maakte ik mezelf te klein. Bagatelliseerde ik mijn talenten, vond ik het allemaal maar normaal wat ik neerzette of betekende voor anderen. Wellicht soms vanuit een soort van valse bescheidenheid.

Down the Rabbit Hole #2
Het moment kwam dat mijn journal aan vervanging toe was. Ik schrijf er meerdere per jaar vol en was op zoek naar een nieuwe in de serie van Paperblanks. Deze journals, voorzien van de meest mooie omslagen, vaak met een bijzonder thema en vervaardigd van ‘acid-free sustainable forest paper’ zijn mijn favoriet. Tijdens de pandemie viel het niet mee om ze nog te bestellen vanwege leveringsproblemen, maar online vond ik er toevallig nog eentje met tekst en afbeeldingen waar ik meteen naartoe werd getrokken. Een donkerrood exemplaar, met op de omslag originele illustraties en handgeschreven teksten uit het boek ‘Alice in Wonderland’. Als een kleine ‘Drink me’-Alice zo blij was ik met dit prachtige journal. En het gebeurde maar kort nadat ik de vraag om mijn eigen Audrey in Spanje het universum had ingeslingerd. Ik had nog geen idee dat ‘Alice was here to stay’.

Down the Rabbit Hole #3
Vanuit het niets legde ik contact met een oude kennis van me. Ze had een nieuwe liefde gevonden in Portugal en woonde daar gedeeltelijk. Ik was blij voor haar, we hadden jaren geen contact gehad. Toen ik haar had bericht schreef ze terug dat ze zo’n bijzondere man had gevonden: ‘Voel mij soms Alice in Wonderland.’ En toen begon het op te vallen…

Down the Rabbit Hole #4
Een maand later bezocht ik met een goede vriendin een bijzonder restaurant vol historie in hartje Amsterdam. De ober was trots op de locatie en vertelde honderduit. Dat er originele Rembrandts hingen in het restaurant, je zat er gewoon naast te eten. En dat er vele grootheden hadden gegeten in de geschiedenis, zelfs Walt Disney. We kregen de rondleiding: “Kijk maar, hier in de vitrine ziet u het gastenboek met de tekeningen van Alice in Wonderland!”. Ik val stil. Ik heb niks met Alice. Herstel, ik had niks met Alice. En in de tijd die volgde, kwam de ene na de andere verwijzing langs.

Down the Rabbit Hole #5
Maanden later was ik met wat vrienden in Brugge. We waren er net en slenterenden door de winkelstraten richting de Markt, links van me een aantal gesloten slecht onderhouden winkels. Toch viel mijn oog op een donkere etalage met borduurwerkjes. Niets aantrekkelijks om te zien, want ik heb totaal niets met geborduurde kussentjes. Behalve deze. Er lagen er maar twee, helemaal vooraan. En op het ene stond Alice afgebeeld en op het andere de kaartsoldaten.

Down the Rabbit Hole #6
In april was ik mijn huis aan het ontspullen en trok ik al mijn kasten leeg. Ineens had ik een klein zwart kistje in mijn hand, van het formaat luciferdoosje. Bij het openen vulde mijn neus met de pepermuntlucht. Een doosjes met mintjes. Ooit jaren ervoor cadeau gekregen van een vriendin. En toen zag ik voor het eerst welk tafereel erop stond: de Tea Time tafel, met de Hatter, White Rabbit en Alice.

Down the Rabbit Hole #7
De dag erna? Ik zat in de bioscoop met mijn dochter de film ‘Sing 2’ te kijken. En ineens kwam de aap langs verkleed als Hatter.

Down the Rabbit Hole #8
En afgelopen zomer liep ik door een winkelstraat in Rome. Door mijn hoofd schoot de gedachte ‘ik heb Alice al een tijdje niet gezien…’ Nog geen 2 minuten later loop ik een antiquariaat binnen met een fuik aan White Rabbit beeldjes. De een met een nog groter zakhorloge dan de ander. “If you knew time as well as I do, you wouldn’t talk about casting it. It’s him.”

Down the Rabbit Hole #9
Dagen erna stond ik op Fiumicino Aeroporto Leonardo da Vinci en ik had nog wat tijd over voor mijn terugvlucht. In het winkeltje dat ik bezocht lagen agenda’s van Moleskin voor 2023, speciale uitgaven met als thema Alice in Wonderland. Op het omslag the White Rabbit met “Begin at the beginning and go on till you come to the end: then stop.” En een kleinere versie: “It’s no use going back to yesterday because I was a different person then.” En zo is ook 2023 doordrenkt met Alice.

Nu zou het heel goed kunnen dat jij het volledig eens bent met de tekst op de Alice in Wonderland-mok die mijn beste vriendin onlangs voor me kocht in Londen waarop Hatter zich verklaart: ‘We are all mad!’ tijdens de Tea Party. Maar voor mij heeft het een fijne betekenis. En inderdaad, dit cadeau is niet #10 want deze vriendin kent mijn Alice-momentjes. Maar wel leuk, lief en fijn om in de ochtend mijn Matcha Latte uit te drinken.

Inspirerend

1. Als je verdwaald bent, kun je vaak meer vinden dan je denkt.
   Terugkijkend op de afgelopen jaren kan ik me daar alleen maar volledig in vinden. Als ik niet zo verdwaald was geweest, was ik hier nooit terecht gekomen.
2. Geloof altijd in het onmogelijke.
   Een les om te omarmen. Want omdat hier onmogelijk in positieve zin wordt bedoeld, sta ik open om blij verrast te worden.
3. Blijf altijd nieuwsgierig.
   Altijd. Soms is mijn nieuwsgierigheid en drang naar groei zo enorm groot, dat ik niet eens kan implementeren wat ik allemaal heb geleerd.
4. Zonder begin is er nooit een eind.
   De actie. Hij bleef lang uit. Omdat het beetje energie dat ik op een gegeven moment had, op ging naar de dagelijkse en vooral negatieve dingen. En tot slot…
5. Je bent nooit wie je gisteren was.
   En dus mag je elke dag weer kiezen voor je nieuwe zelf. Eentje waar je op die dag het gelukkigst mee bent. Voor jezelf en je omgeving.

Wil jij ook een eigen Alice? Of heb jij al je eigen signalen vanuit het universum? Komt er op bepaalde momenten steeds weer datzelfde dier in je leven, een bepaald natuurverschijnsel, dezelfde les? Het lijkt me geweldig om jouw verhaal te horen. Deel het gerust ter inspiratie via het contactformulier en mogelijk krijg het een plekje bij Golden Linings in Life.

Of heb je géén idee waar ik het over heb, maar ben je wel benieuwd? Wat fijn! Dan sta je ervoor open om de signalen ook te ontvangen. En ga niet zoeken, verwacht ze niet, maar blijf alert, want ze vinden jou. En dan ga je ze zien en ervaren. Net als al die andere Golden Linings in Life.